منعقد کننده

در فرایند تصفیه آب، انعقاد مرحله‌ای مهم است که توسط منعقد کننده ها انجام می‌شود. این فرایند یک روش شیمیایی برای ایجاد ذرات بزرگ با ترکیب آلاینده‌های آلی و معدنی در آب است. این روش باعث می‌شود که آب در مراحل بعدی فرایند تصفیه به طور موثرتری جدا شود و کیفیت آب را برای فرایندهای تصفیه بعدی بهبود بخشد. این مواد در تصفیه آب، به کاهش ذرات، رنگ و فلزات کمک می‌کنند. همچنین در تصفیه فاضلاب برای کاهش فلزات سنگین، مواد مغذی، مواد آلی و ذرات استفاده می‌شوند. انواع مختلف آنها، دارای خواص متفاوتی هستند. در واقع می‌تواند ذرات بزرگتر را به راحتی از آب جدا کرد.

منعقد کننده یا کواگولانت چیست؟

این ترکیبات موادی هستند که ذرات ریز را در محلول تقویت می‌کنند و ذرات منعقد شده را تشکیل می‌دهند و سپس در انتهای ظرف رسوب می‌کنند. به این ترتیب، مواد منعقد شده می‌توانند به فرایندهای بعدی کمک کنند. این ترکیبات می‌توانند آلی یا معدنی باشند یا در بارها، چگالی‌های بار، وزن‌های مولکولی و اشکال مختلف وجود داشته باشند.

انواع منعقد کننده ها

از انواع کواگولانت ها می‌توان به اشکال آلی و معدنی اشاره کرد که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

منعقد کننده معدنی:

این ترکیبات مواد شیمیایی هستند که در فرایندهای تصفیه آب و فاضلاب استفاده می‌شوند. با رسوب دادن یا انعقاد آب، راهی برای تمیز کردن ناخالصی‌های موجود در آب فراهم می‌کنند. عموما از نمک تشکیل شدند و در حذف بیشتر جامدات معلق موثر هستند. رایج‌ترین آنها شامل سولفات آلومینیوم، سولفات آهن و پلی آلومینیوم کلراید (پک) هستند. این مواد شیمیایی با تنظیم pH آب و اطمینان از رسوب گذاری یا انعقاد آلودگی در آب، به تصفیه آب کمک می‌کنند.

آنها یون‌های با بار بالا را قادر می‌سازند تا چگالی بار بالایی برای خنثی سازی ذرات معلق ایجاد کنند؛ همین موضوع به هیدروکسیدهای معدنی هیدراته اجازه می‌دهد، زنجیرهای پلیمری کوتاهی را تشکیل دهند. البته به طور کلی می توان گفت این اشکال هزینه واحد پایین‌تر و دسترسی گسترده‌تری دارند. 

منعقد کننده آلی:

منعقدکننده‌های پلیمری آلی، امروزه به دلیل توانایی در تقویت لخته شدن با دوز نسبتا کم، بیشترین کاربرد را دارند. آنها در فرایندهای تصفیه آب و فاضلاب استفاده می‌شوند. با ذرات موجود در آب تعامل دارند و آنها را به یکدیگر نزدیک کرده و رسوب‌گذاری را تسهیل می‌کنند.

آنها چگالی بار نسبتا کم را برای خنثی سازی موثرتر ذرات معلق با بار کمتر فراهم می‌کنند. زنجیرهای طولانی‌تری تولید می‌کنند که تشکیل میکروفلاک (ذرات ریز) را بدون فلزات یا هیدروکسیدها را افزایش می‌دهند. حجم لخته کمی تولید می‌کنند. به شکل مایع، غیر خورنده بوده و برای استفاده مستقیم مناسب هستند. همچنین تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند و به ندرت یا به طور جزئی تحت تاثیر pH قرار می‌گیرند. مواد منعقدکننده آلی، بر خلاف برخی از جایگزین‌های معدنی، زیست تخریب پذیر بوده و برای سلامت انسان‌ها بی‌ضرر هستند.

منعقدکننده‌های فلزی:

شامل نمک‌های آهن و آلومینیوم برای مقابله با بار منفی ذرات معلق است که در نهایت باعث می‌شود آنها به صورت لخته‌های بزرگتر جمع شوند.

نحوه عملکرد منعقدکننده ها در فرایند تصفیه آب:

این ترکیبات با بی ثبات کردن و تجمع آلاینده‌های کلوئیدی به لخته‌های بزرگتر عمل می‌کنند که سپس می‌توانند از طریق رسوب گذاری و فیلتراسیون حذف شوند. زمانی که به آب اضافه می‌شوند، این ترکیبات بار الکتریکی ذرات را خنثی می‌کنند و باعث می‌شوند که آنها به یکدیگر بچسبند و ذرات بزرگتر و راحت‌تری را تشکیل دهند.

انعقاد معمولا دو مرحله دارد. اختلاط سریع برای پراکندگی یکنواخت منعقدکننده ها و اطمینان از یک واکنش شیمیایی کامل و به دنبال آن اختلاط آهسته برای تقویت برخورد ذرات و افزایش رشد لخته سازی. پس از لخته سازی، آب به مخازن رسوب گذاری جریان می‌یابد که در آنجا لخته ته نشین می‌شود. ذرات ته نشین شده به هم متصل می‌شوند و لجنی را تشکیل می‌دهند که از کف مخزن حذف می‌شود.

بهترین منعقدکننده چیست؟

به جای انتخاب بهترین منعقد کننده، لازم است مناسب‌ترین منعقدکننده را برای آبی که قرار است تصفیه شود انتخاب نمایید. برای مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره‌های موجود در سایت تماس حاصل فرمایید.

مزایای استفاده از منعقدکننده ها برای تصفیه آب:

استفاده از این ترکیبات در تصفیه آب، مزایای متعددی برای منابع آب شهری و همچنین کاربردهای تصفیه آب و فاضلاب در فرایندهای صنعتی دارد. انعقاد با حذف کدورت، رنگ و سایر ناخالصی ها از آب، نوشیدن آن را ایمن تر و ضدعفونی کردن را آسان‌تر می‌کند. اهمیت منعقدکننده‌ها در تصفیه آب را نمی‌توان نادیده گرفت با تبدیل آب خام به آب تمیز و سالم، منعقدکننده ها به طور موثر مواد آلی طبیعی را حذف می‌کنند. همچنین از تشکیل محصولات جانبی مضر جلوگیری می‌کنند و سطح بالاتری از شفافیت را در آب تصفیه ایجاد می‌کند.

عوامل موثر در زمان انتخاب منعقدکننده:

در نظر گرفتن کدورت، pH، قلیائیت و غیره در زمان انتخاب کواگولانت موثر هستند. البته از وجود آلاینده‌هایی مانند مواد آلی یا فلزات سنگین ناچیز غافل نشوید.

تفاوت‌ انعقاد و لخته سازی چیست؟

در ادامه به بررسی تفاوت فرایند انعقاد و لخته سازی می‌پردازیم.  انعقاد و لخته سازی فرایندهای رایجی در تصفیه آب هستند و با یکدیگر متفاوتند. کواگولانت یک فرایند شیمیایی است که در آن خواص شیمیایی محلول برای تقویت انعقاد تغییر می‌کند. در واقع انعقاد به معنای لخته شدن است و منعقدکننده‌ها نمک‌هایی هستند که تجزیه می‌شوند تا بارهای مثبت و منفی آزاد کنند.

اما لخته سازی یک فرایند فیزیکی است که باعث می‌شود ذرات به یکدیگر بچسبند و در نهایت رسوب کنند. از طرفی، لخته ساز‌ها عموما پلیمرهایی هستند که به ذرات کمک می‌کنند تا به ذرات یا لخته‌های بزرگتر تجزیه شوند. در حالی که اغلب برای تقویت لخته سازی هم زدن و غیره استفاده می‌شود، انعقاد به محض افزودن منعقد کننده به محلول بدون همین عملکرد فیزیکی رخ می دهد.

راهنمای خرید منعقد کننده ها از شیمی استور:

برای تهیه هر یک از محصولات، کافیست تنها به صفحه آن مراجعه کرده و سفارش خود را ثبت نمایید. این محصولات در بسته بندی‌های متنوع وجود داشته و امکان ارسال سریع آنها به سراسر کشور وجود دارد. با شیمی استور می‌توانید خریدی مطمئن، سریع و مقرون به صرفه را تجربه کنید. همچنین برای اطلاع از قیمت منعقد کننده ها، به صفحات هر یک از محصولات در شیمی استور مراجعه نمایید.